Ik herinner me nog dat ik 10 jaar oud was en bij de dermatoloog zat. Ik had last van acné.
Mijn gezicht stond helemaal vol met zwarte puntjes (de welbekende mee-eters) en rode vlekjes. Regelmatig doken er ook puistjes op met een geel kopje op.
Ik vond het verschrikkelijk, ik voelde me anders en lelijk. Blijkbaar was ik niet de enige die er zo over dacht. Mijn klasgenoten merkten dit ook op en vonden het uiteraard leuk om hier de nodige opmerkingen over te maken. Kinderen kunnen hard zijn voor elkaar, zeker wanneer ze iets opmerken wat ‘anders’ is.
Gelukkig begrepen mijn ouders dat dit me heel onzeker maakte en gingen ze samen met mij naar de dermatoloog. We probeerden allerlei middeltjes zoals zalfjes, vitaminen, zinktabletten, antibiotica, en ga zo maar door.
Niets bleek te helpen, integendeel. Toen ik in mijn puberteit terecht kwam, werd het alleen maar erger. Ik was 14 toen de dermatoloog me voor de keuze stelde; ofwel moest ik beginnen met een anticonceptiepil ofwel met een zware pillenkuur, roaccutane. De anticonceptiepil schrikte me af, zeker omdat er bij vermeld werd dat dit al meteen een redelijke zware pil was en ik nog nooit iets van hormonen genomen had, maar de roaccutane schrikte me nog meer af. Ik besloot dan maar voor de anticonceptiepil te gaan.
Ik kreeg een voorschrift mee voor de ‘Diane’ pil. Deze bleek al snel een aanslag op mijn lichaam te zijn. Ik had een redelijk sportief lichaam, maar daar bleef al snel niets meer van over. Op een maand tijd ontwikkelde ik al mijn vrouwelijke vormen en zette ik best wel wat uit. Door vroegere pesterijen was ik al een onzeker meisje geworden dus dit hielp me zeker niet vooruit, integendeel. Ik moet er nog wel even bij vertellen dat mijn acne, na 1 maand de Diane pil te nemen, fel verbeterd was. Toch kon ik het voor mezelf niet opbrengen op deze pil te blijven nemen. Ik voelde me echt niet goed bij alle bijwerkingen en besloot dan ook over te schakelen naar een minder zware pil.
Een hele tijd, en nog wat oplapmiddeltjes later, besloot ik toch voor de roaccutane te gaan. Ook dit had heel wat bijwerkingen, denk maar aan extreem droge lippen, droge huid, pijnlijke uitgedroogde ogen, droog haar, … Maar daar kon ik beter mee omgaan dan de lichamelijke veranderingen door de anticonceptiepil.
De roaccutane leek wel te helpen, mijn acne verdween als sneeuw voor de zon. Ongelofelijk blij en opgelucht was ik! Tot mijn acne enkele jaren later toch weer opnieuw de kop op stak. De dermatoloog wist me te vertellen dat ik een ‘hormonenbom’ was, WHAT?! Ik zat midden in mijn pubertijd en mijn hormonen bleken heel actief te zijn.
Daarom startte ik een tijdje later met een tweede kuur. Ook nu had de kuur het gewenste resultaat, maar helaas kwam de acne een hele tijd later voor de tweede keer opnieuw terug. Mijn hormonen waren blijkbaar nog steeds actief aan het werk.
Toen ik 23 was, had ik er echt meer dan genoeg van. Mijn gezicht stond opnieuw onder de acne en ik kon het niet meer aan zien. Opnieuw ging ik naar de dermatoloog. Hij overtuigde me om opnieuw met een kuur roaccutane te starten. Deze keer zou ik meer kans hebben op blijvend succes omdat mijn pubertijd nu volledig achter me lag en mijn hormonen dus ook niet meer zo’n hormonenbom waren als vroeger.
I’m happy to say dat het deze keer wel het gewenste effect had. Ik ben ondertussen 24, heb de kuur al een tijdje afgerond en heb geen last meer van puistjes. HOERA!
Het is een heuse zoektocht geweest met heel wat ups en downs, maar ik ben heel blij dat ik jullie kan vertellen dat er toch licht is aan het einde van de acnetunnel. De aanhouder wint! Het is een kwestie van te zoeken naar de manier die voor jou het best werkt en waar jij jezelf het beste bij voelt, want daar draait het uiteindelijk om; je goed voelen in je vel.
XOXO - Sally
Reactie plaatsen
Reacties